Uczę informatyki uczniów od klasy V SP do I LO i zajęcia zdalne przyjmują różną formę. Uczniowie młodszych klas głównie wykonują, doskonale opracowane w podręczniku, ćwiczenia. Ponieważ wcześniej poznali środowiska, z których teraz korzystamy, zdecydowanej większości nie sprawia trudności wykonanie kolejnych ćwiczeń. Zdarza się, że zadania przesyłane do mnie przez uczniów, wracają do nich z komentarzem, co zrobili źle oraz co i jak należy poprawić. Czasami taka wymiana trwa kilka dni, ale zakończona jest sukcesem. Zdarza się, że uczniowie zgłaszają problemy, proszą o pomoc. O ile w klasie szkolnej mogłam podejść do ucznia i udzielić mu szybkiej wskazówki, teraz piszę i osobno wysyłam informacje na temat jego pracy każdemu z uczniów. Zwykle termin wykonania prac jest tygodniowy, ale ze zrozumieniem traktuję prace otrzymywane znacznie później.
Starsi uczniowie, oprócz wiedzy zawartej w podręczniku, korzystają z udostępnionych przeze mnie różnych materiałów. Są to odnośniki do zasobów na rekomendowanej przez Ministerstwo Edukacji Narodowej platformie edukacyjnej www.epodreczniki.pl, filmiki tłumaczące jak korzystać z potrzebnego nam narzędzia na poziomie ogólnym i szczegółowym, jak również pliki z poprawnie rozwiązanymi zadaniami. Uczniowie wykorzystują też internetowe narzędzia do współpracy przy wspólnym projekcie. Licealiści dodatkowo biorą udział w kursie HTML/CSS na platformie Akademii Khana.
Wielu uczniów, zmuszonych sytuacją, dopiero teraz poradziło sobie z organizacją plików na dysku, z pojęciem rozszerzenia plików, a niektórzy po raz pierwszy samodzielnie zainstalowali potrzebne oprogramowanie.
Jakkolwiek praca zdalna jest uciążliwa dla nas nauczycieli, dla uczniów i rodziców, to niesie ze sobą wiele dobrego. Uczniowie wielokrotnie mogą wysłuchać tej samej lekcji. Uczą się gospodarowania czasem. W komunikacji z nauczycielem uczą się jasno formułować swoje myśli. Sytuacja sprzyja rozwijaniu kompetencji społecznych i cyfrowych.Wymusza zachowania, które są realizacją wymagań podstawy programowej, w szczególności odwołujących się do środowisk wirtualnych, do komunikacji poprzez sieć komputerową, do korzystania z wybranych e-usług, poszerzania i uzupełniania swojej wiedzy poprzez korzystanie z zasobów udostępnionych na platformach do e-nauczania.
To właśnie rozwijanie kompetencji cyfrowych znalazło się wśród podstawowych kierunków realizacji polityki oświatowej państwa w roku szkolnym 2019/2020. Kryzys stał się szansą do zaakceptowania bardziej innowacyjnych środowisk edukacyjnych.
Jadwiga Piasecka